fizyczny. A teraz... teraz była Milla Edge. Podobały mu się jej ruchy: spokojne i płynne. Nie była piękna; w każdym razie nie uosabiała tego amerykańskiego typu urody charakterystycznego dla cheerleaderek. Twarz Milli wydawała się wyrzeźbiona twardymi, zdecydowanymi ruchami: wysokie kości policzkowe, wyraźnie zarysowana linia szczęki, piękne ciemne brwi i an43 150 rzęsy. Jej sięgające prawie do ramion włosy były burzą jasnobrązowych loków z intrygującym pasmem błyszczącej siwizny. Usta miała bardzo kobiece, miękkie, pełne i błyszczące. A jej oczy... jej brązowe oczy były najsmutniejszymi oczami, jakie widział w życiu. To te oczy sprawiały, że chciał obronić ją przed całym światem, zasłonić własnym ciałem i zabić każdego, kto próbowałby ją skrzywdzić. Większość kobiet załamałaby się po tym, co przydarzyło się Milli. Ona robiła coś wręcz przeciwnego: walczyła i nie pozwalała sobie na to, by zaprzestać tej tragicznej i w sumie beznadziejnej walki. Jej odwaga i poświęcenie wyjątkowo poruszyły Diaza. Oto, pomyślał, jest kobieta, którą naprawdę warto poznać, do której warto się zbliżyć. Przynajmniej na jakiś czas. Jeżeli zdoła utrzymać ją przy życiu. Arturo Pavon to tylko chingadera, żałosny skurwiel. Żałosny, ale okrutny Milla mogła do reszty złamać sobie serce i ducha, próbując odnaleźć swoje dziecko. A i tak był to potencjalnie najłagodniejszy scenariusz. Nie mógł jej pozwolić na samotne tropienie Pavona, chociaż najprawdopodobniej i tak nic nie udałoby się z tego śmiecia wydobyć. Zakładając, że Pavon jej nie zabije; powszechnie wiadomo było, że bandyta pielęgnuje zapiekłą nienawiść do tej gringa, która wydrapała mu oko. Z przyjemnością sprzedałby jej ciało na czarnym rynku. Pavon był teraz zamieszany w coś znacznie gorszego niż handel dziećmi, w grę wchodziły też odpowiednio większe pieniądze. Przedtem porażka i schwytanie oznaczały długoletni wyrok, teraz bez an43 151 dwóch zdań dostałby czapę. Wprawdzie w meksykańskim kodeksie karnym nie było już kary śmierci, ale w teksaskim wciąż figurowała. A według informacji Diaza główna siedziba gangu znajdowała się w El Paso; Pavon może i ujdzie z życiem, ale jego szefowie już nie. Diaz nie był pewien, jak rozwiązano te kwestie w prawie międzynarodowym. Sądził jednak, że gdyby Pavona schwytano na terytorium Stanów Zjednoczonych, to podlegałby miejscowemu prawu. Podobnie było przecież w Meksyku, gdzie zjeżdżali naiwni turyści zwabieni dyrdymałami o swobodzie zażywania narkotyków. A potem... złapali cię w Meksyku, więc idziesz do meksykańskiego więzienia. Kwestie prawne stawały się tu jednak sprawą dyskusyjną. Jeżeli Diaz był pewien, kto za wszystkim stoi, a jednocześnie miał zbyt mało niezbitych dowodów, które mógłby podrzucić właściwym służbom (będąc pewnym rychłego wyroku), wtedy brał sprawy w swoje ręce i załatwiał je w inny sposób. Powiedział Milli, że nie zabija dla pieniędzy. Była to prawda, w